که اینطور

فیلم با یک دعوای زن و شوهری در راه آهن شروع می شود که زن – پریوش نظریه – دارد برخلاف میل شوهرش – حمید فرخ نژاد – به مشهد می رود تا شفای فرزندش را از امام رضا ( ع ) بگیرد و در راه با زنی – با بازی بیتا فرهی – برخورد می کنند و...

فیلم اصلا نتوانسته به هدفش برسد و در بیشتر اوقات مخاطب دچار یکنواختی و خواب آلودگی می شود . فیلم دیالوگ های بسیار اندک و پیش پا افتاده ای دارد . به نظر می رسید بعد از ساختن دو فیلم قبلی سه گانه ی صدرعاملی ، کارگردان باید به بلوغ رسیده باشد و فیلمی به مراتب قوی تر از " شب " و " هر شب تنهایی " شاهد باشیم ، ولی این اتفاق عملا نمی افتد . فیلم اصلا منسجم عمل نمی کند و ما نمی فهمیم مشکل زن و شوهر چیست و چرا شوهر نمی خواهد زن به سفر برود ، در حالیکه به گفته ی خودش تنها سفر کردن را دوست دارد و این حق را برای خودش قائل است .

حمید فرخ نژاد اصلا انتظارها را برآورده نمی کند و به عنوان یک مرد بی منطق و گرفتار ظاهر شده و کارکردش در داستان مشخص نیست .

به عقیده ی من تنها نقطه ی قوت فیلم موسیقی آن است که ستار اورکی – آهنگساز فیلمهایی مثل جدایی نادر از سیمین – به خوبی از عهده ی کارش بر آمده .