احتمالا ..

زن جوان گفت : " مادر ، بهتره گفت و گو رو درز بگیریم ، سیمور هر لحظه ممکنه سر برسه . "  - " مگه کجاست ؟ "   - " کنار دریا . "    - " کنار دریا ؟ اون هم تنها ؟ کنار دریا رفتارش عادیه ؟ "    زن جوان گفت : " مادر ، طوری حرف می زنین که انگار دیوونه ی زنجیریه ... "    - " میوریل ، من چنین حرفی نزدم . "   - " خوب . از حرف هاتون این طور بر می آد . می خواهم بگم که کارش اینه که اونجا دراز می کشه . روپوش حمامشو هم در نمی آره . "   - " روپوش حمامشو در نمی آره ؟ آخه چرا ؟ "   - " نمی دونم . حدس می زنم برای اینکه رنگش خیلی پریده . "   - " خدا مرگم بده . به آفتاب احتیاج داره . نمی شه مجبورش کنی ؟ "  زن جوان گفت : " شما که سیمورو می شناسین . "  و باز پایش را روی پا انداخت .  " می گه ، دلش نمی خواد یه مشت آدم ابله خالکوبی هاشو نگاه کنن . "   - " اون که خالی نکوبیده ! توی ارتش خالکوبی کرده ؟ "  زن جوان گفت : " نه ، مامان . نه ، عزیزم . "  و از جا بلند شد .  " گوش کنین ، فردا به تون تلفن می کنم ، احتمالا . "

بخشی از داستان " یک روز خوش برای موزماهی " از مجموعه داستان " دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم "

نویسنده : جی . دی . سلینجر / مترجم : احمد گلشیری