از یک جای دوست داشتنی

واقعیت این است که تا وقتی اینجا هستم خیالم راحت است. یعنی یک جورهایی برایم حاشیه ی امنیت است بودن در اینجا. وقتی از باب الجواد آمدم داخل، یک اتفاق دوست نداشتنی برایم افتاد و آن این بود که یک دوستی داشت روی منبر سخنرانی پرحرارتی می کرد مبنی بر اینکه باید انقلابی باشیم و انقلابی بمانیم و این صحبتها! من اصلا دوست نداشتم حرفهای ایشان را بشنوم ولی باندهای غول پیکر کارشان را به بهترین شکل ممکن انجام می دادند.. بگذریم.

ضمن اینکه از این حرفهایی که در بالا زدم بیزاری می جویم و تصریح می کنم که اصولا غرغر کردن کار جالبی نیست، اعلام می کنم که مشهد در آخر ماه صفر یک جور عجیب و غریبی است و اگر تا حالا تجربه اش نکردید سریعا برای سال بعدتان برنامه ریزی کنید! مخصوصا در روز آخرش که دیگر فوق العاده است چون دسته های عزاداری قومیتهای مختلف راه می افتند می روند سمت حرم و قدم زدن در خیابان شیرازی و خیابان امام رضا (ع) در این روز یک کلاس ایرانشناسی فشرده است.

در آخر اینکه این کافی نت روبروی باب الجواد (که من الان در آن هستم!) را توصیه می کنم واقعا. غیر از اینکه به حرم نزدیک است یک ویژگی خوب دیگر هم دارد و آن این است که شبانه روزی است.