خستگی
که چی؟ می تونستی بچه مایه باشی و خسته نشی و پول داشته باشی، میتونستی بیشتر صبر کنی که کمتر کار کنی و بیشتر پول در بیاری. تو که استاد صبر کردنی، تو که اینجوری نبودی که هول بزنی. تو که یه موقعی ازدواج به نظرت احمقانه میومد، حالا چی شده؟ چرا عجله داری که زندگی دست و پا کنی؟ مگه چی میشه دو سال دیرتر بشه؟ هیچی نمیشه، هیچ گهی قرار نیست بخوری. هیچ اهمیتی نداره که فاصله سنیت با بچه ات سی و دو سال باشه یا سی و پنج سال. به هر حال اون راه خودشو میره و تو هم زندگی خودتو داری. قرار نیست مث بابا مامان سنتی ها باشی که؟ قرار نیست عقده های نافرجامتو به بچه ات تحمیل کنی؟ قرار نیست اگه نتونستی به یه جایی برسی، بچه ات مث سگ بدوئه که جبران کنه. نه، قرار نیست. الان که قرار نیست، مگر اینکه چیزی عوض بشه. مگر اینکه مث همون آدمای مزخرف بشی که هر روز می بینی. با یه شناسنامه تو دستشون یا با یه فلش میان پیشت و میگن آقا فاکتور هم بده. میخوان چیکار؟ معلومه که میخوان چیکار، میخوان بکَنن. از پایگاه بسیج و مدرسه و مسجد و اینا، پلات می زنن دو در یک، واسه چاپلوسی. واسه اینکه بگن پایگاه ما خیلی فعاله و ما داریم فرهنگسازی می کنیم. گه خوردی که داری فرهنگسازی می کنی. کی ازت خواسته فرهنگ بسازی؟ مدرکت چیه؟ در ازای بودجه ای که در اختیارت قرار میدن، به کجا جواب پس میدی حیوون؟ نه. قرار نیست اینجوری بشی. تو قراره حسابت فرق داشته باشه، قراره تو کارت خوب باشی و شریف. شرافت چیزیه که باید براش سر داد.
