آخرای اسفند

بین مرگای اخیر از مرگ افشین یداللهی واقعا غمگین شدم. به نظرم آدمای کمی داریم توی ترانه سرایی که سرشون به تنشون بیارزه و اینکه یکی از این آدما تو 48 سالگی از دنیا بره ضربه بزرگیه. 

ترانه نوشتن از کاراییه که بدون اینکه توش کوچک ترین تخصصی داشته باشم و یا حدس بزنم توش استعدادی دارم، عاشقانه دوسش دارم. اینکه یه شعری می نویسی و اونو با یه صدای خوب به گوش مردم می رسونی، باید لذت عجیب غریبی داشته باشه. به خاطر همین علاقه به ترانه سرایی هم هست که ترانه سراهای خوب برام قابل احترامن و خب دروغ چرا، بهشون حسودیم میشه. اینکه مثل افشین یداللهی کارنامه خوبی داشته باشی و پایان تراژیکت به محبوبیتت کمک بیشتری بکنه که دیگه نور علی نوره.