از هفت اردیبهشت اومدم اینجا و از همون روز اول شک داشتم که کاری که دارم می کنم درسته یا غلط. بیشتر از سه ماهه که به راهی که دارم میرم مطمئن نیستم و همش دارم فکر می کنم بیام بیرون یا بمونم. خدا رو شکر می کنم که تو همه مسائل زندگی اینجوری عمل نمی کنم و گر نه فاتحه ام خونده بود.
وبلاگی با این آدرس پیدا نشدممکن است آدرس وبلاگ را اشتباه وارد کرده باشید و یا وبلاگ حذف شده باشدBlog not found
گذشته اش رو پاک کرده بود و داشت می رفت. به قول نامجو و چیزی غمین تر از این نیستچه می فهمه بلاگفا که نه آقاجان، من اشتباه وارد نکردم. یه عمری میومدم به همین آدرس چند خط می خوندم و حال می کردم، اشتباه وارد نکردم، آدما عوض شدن، گذشته بی خاصیت شده. همه دنبال آینده ان
می گفت به خاطر صدای کمانچه ای که تو یه آهنگ گوش کردم و ازش خوشم اومد، رفتم کمانچه زدن یاد گرفتم. بعدش فهمیدم اون صدایی که من دوست داشتم اصلا صدای کمانچه نبوده، ویولن سل بوده. به همین راحتی اشتباهی میریم و اشتباهی انتخاب می کنیم. اونقد اشتباهی کمانچه زدن رو ادامه میدیم که دیگه وقت نمیشه ویولن سل یاد بگیریم.
وقتی تو خونه کار می کنم، هی بازیگوشی می کنم که گند می زنم به راندمان کار. کاری که باید تو دو سه ساعت کلا تموم بشه، از ده یازده صبح تا شیش و هفت عصر کش پیدا می کنه. الکی. همین که الان دارم اینا رو اینجا می نویسم هم خودش عقب افتادن کاره.
